Dag 2: Livingstone ohoo Livingstone
Door: Jan-Willem
Blijf op de hoogte en volg Werkgroep
03 Augustus 2018 | Oeganda, Bukulula
Om 9 uur werden we allen gewekt door de wekker. Waarna we een te hete, te koude of precies goede douche hebben gepakt, konden we ontbijten. Hier verzamelden we om half 10. Ook hier hielden we het Ammers kwartiertje in ere (we noemen verder geen namen: Marit en Janne).
Het bestellen van de eieren bleek een nogal lastige klus voor de ober, maar uiteindelijk gingen we met een volle buik van tafel. Daarna moesten we alle koffers weer inpakken en inladen in/op de bus. Ondertussen werd een volgende actie al voorbereid met het inzamelen van al het geld.
We vertrokken om 11.13 uur precies naar Kampala. Na een enerverende rit, waarbij de koffers zo’n 18 keer bijna van de bus zijn gevallen, kwamen we daar aan. Daar gingen Jan, Joost en Jan-Willem onder begeleiding van een escorte naar het wisselkantoor om daar een gedeelte van het geld (€12.500) om te wisselen.
Na stevige onderhandelingen van met name Jan en William wisten we een goede wisselkoers af te dingen, waardoor we als miljonairs (53,5 miljoen!!) de gevaarlijke wereld van Kampala weer ingingen. Toen zetten we onze weg verder naar het project in Bukulula. Aangezien we het zitten nog niet verleerd waren van de vliegreis, was dit (enkele uitzonderingen daargelaten) een koud (en soms warm) kunstje.
Hier werd de gebrekkige slaap van de afgelopen nacht voor een gedeelte goedgemaakt, dit tot groot vermaak van de wat wakkere reisgenoten.
Na een rit van 3 uur (of wat langer of wat korter) kwamen we aan in Bukulula. Toen we de oprit op kwamen rijden, werden we al met groot onthaal ontvangen. Alle kinderen (zo’n 342) stonden al klappend op ons te wachten. Na nog meer spektakel met gedans, geklap, gezang (livingstone song die niet meer uit je hoof gaat), en veel gelach werden alle leraren voorgesteld aan ons, waarna ook wij ons voor moesten stellen.
We pakten alle koffers uit de bus, wat erg snel ging door de leraren die allemaal meehielpen. Nadat enkelen het niet konden laten om met de kinderen te voetballen, gingen we eten. Het was tot ieders verbazing een heerlijke maaltijd waarbij we zelfs patat kregen voorgeschoteld. Toen gingen we op werkbezoek, om de plek te bezoeken waar we de komende twee weken aan de slag zouden gaan. Aan het einde van de avond werd het vertier opgezocht door kaartspelletjes te spelen. Uiteindelijk gingen we allemaal met een voldaan en verwachtingsvol gevoel het bed in.
Er rest mij niets anders meer dan jullie een dikke Bukulula te wensen:
Dikke Bukulula!
Namens de rest van Bukulula-gangers,
Jan-Willem
Het bestellen van de eieren bleek een nogal lastige klus voor de ober, maar uiteindelijk gingen we met een volle buik van tafel. Daarna moesten we alle koffers weer inpakken en inladen in/op de bus. Ondertussen werd een volgende actie al voorbereid met het inzamelen van al het geld.
We vertrokken om 11.13 uur precies naar Kampala. Na een enerverende rit, waarbij de koffers zo’n 18 keer bijna van de bus zijn gevallen, kwamen we daar aan. Daar gingen Jan, Joost en Jan-Willem onder begeleiding van een escorte naar het wisselkantoor om daar een gedeelte van het geld (€12.500) om te wisselen.
Na stevige onderhandelingen van met name Jan en William wisten we een goede wisselkoers af te dingen, waardoor we als miljonairs (53,5 miljoen!!) de gevaarlijke wereld van Kampala weer ingingen. Toen zetten we onze weg verder naar het project in Bukulula. Aangezien we het zitten nog niet verleerd waren van de vliegreis, was dit (enkele uitzonderingen daargelaten) een koud (en soms warm) kunstje.
Hier werd de gebrekkige slaap van de afgelopen nacht voor een gedeelte goedgemaakt, dit tot groot vermaak van de wat wakkere reisgenoten.
Na een rit van 3 uur (of wat langer of wat korter) kwamen we aan in Bukulula. Toen we de oprit op kwamen rijden, werden we al met groot onthaal ontvangen. Alle kinderen (zo’n 342) stonden al klappend op ons te wachten. Na nog meer spektakel met gedans, geklap, gezang (livingstone song die niet meer uit je hoof gaat), en veel gelach werden alle leraren voorgesteld aan ons, waarna ook wij ons voor moesten stellen.
We pakten alle koffers uit de bus, wat erg snel ging door de leraren die allemaal meehielpen. Nadat enkelen het niet konden laten om met de kinderen te voetballen, gingen we eten. Het was tot ieders verbazing een heerlijke maaltijd waarbij we zelfs patat kregen voorgeschoteld. Toen gingen we op werkbezoek, om de plek te bezoeken waar we de komende twee weken aan de slag zouden gaan. Aan het einde van de avond werd het vertier opgezocht door kaartspelletjes te spelen. Uiteindelijk gingen we allemaal met een voldaan en verwachtingsvol gevoel het bed in.
Er rest mij niets anders meer dan jullie een dikke Bukulula te wensen:
Dikke Bukulula!
Namens de rest van Bukulula-gangers,
Jan-Willem
-
03 Augustus 2018 - 13:35
De Terlouwtjes:
Mooi om jullie verhaal te lezen. En mag ik raden wie er met de kinderen aan het voetballen was.......Ewout denk ik ;).
Geniet van alles wat nog komt en doe iedereen de groetjes daar!!!
De Terlouwtjes uit de Molenlaan. -
03 Augustus 2018 - 14:37
Teunien Fenno:
Fijn dat jullie goed aan gekomen zijn !
Wat een welkom ! Dat belooft wat !
Succes ! en veel plezier met de kinderen !
groet Fenno en Teuni
-
03 Augustus 2018 - 16:05
Aly:
Heel fijn om te lezen, dat jullie veilig [met alles] aangekomen zijn op de plaats van bestemming!
Een goede tijd met elkaar
Vele knuffels van mij voor de kinderen.
Aly -
03 Augustus 2018 - 20:00
Dikke Bukulula:
Dikke Bukulula
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
