Welkom in Afrika: de mayonaise staat al op tafel!

Dag 7
Vanmorgen werden we wakker door een flinke regenbui. Dit kwam goed uit want zo kon de watertank weer een beetje gevuld worden, waardoor het dure spaarzame water niet via een tankauto hoeft te worden aangevoerd. En kan die beste man die elke dag met zijn oude fiets met 6 jerrycans water heen een weer fietst ook een beetje rustig aan doen.

Wij zijn inmiddels al echte afrikanen, dus hebben eerst even rustig gewacht tot het weer droog werd.
Rond negen uur gingen we aan het werk, de fundering bij de nieuwe toiletten werd aangevuld, net als de voorraad stenen en we zijn verder gegaan met het opknappen van de schoollokalen.
Vier mensen gingen de spellen die we meegebracht hebben uitleggen aan de kinderen. Daarnaast zijn er ook nog snoepjes uitgedeeld aan heel de school, dit leverde enorm blije gezichten op en mooie plaatjes. Esther en Joost zijn naar de markt geweest hier in Bukulula. Om 11.00 hebben we even uitgebreid een Nederlands bakkie koffie gedaan, waarna Joost, Joost, Ewout en Esther met William naar de stad Masaka gingen.

Als we de verhalen mogen geloven was dit een mooie en typische Afrikaanse ervaring, inclusief zonder benzine komen te staan en een William die nog even iets moest regelen maar pas veel later dan gepland terug was op de afgesproken plaats. Maar volgeladen met een enorme databundel, zakken vol samosa’s, chips en wat er verder nog te verkrijgen was, kwamen ze goed gehumeurd terug. Hoogtepunt voor onze kleine Joost (Jongeneel) was toch wel dat hij eens even heeft bewezen dat Jan echt helemaal niets van Uganda weet en zich de volgende keer maar eens fatsoenlijk moet inlezen in dit land en wat daar allemaal te verkrijgen is. Want in tegenstelling tot wat hij verkondigd heeft is er in Uganda wel heerlijke Mayo te verkrijgen, Joost heeft een enorme pot op de kop kunnen tikken, dus de vakantie van Joost kan nu al niet meer stuk. Vanaf nu wil de groep natuurlijk elke dag patat.

Ondertussen moest de rest van de groep wel gewoon doorwerken. We zijn iets eerder gestopt om ons klaar te maken voor het bezoeken van 2 families. Rond vier uur gingen we op pad, we hebben de groep opgedeeld en 2 oudere vrouwen (80+) bezocht, die gesteund worden door de Real Shepherd School. Het bezoek was best indrukwekkend, maar ook mooi. De mevrouw die we bezochten was heel blij met ons bezoek, maar ze schaamde zich ook omdat ze niet wist dat we kwamen, anders had ze wat te eten voor ons bereid. In Uganda is het onfatsoenlijk om je gasten niets aan te bieden. Het koste wat moeite om deze mevrouw gerust te stellen dat dit echt niet nodig was.

Deze mevrouw leeft al sinds 1977 als weduwe, ze zorgde voor de kinderen van haar zus maar die zijn inmiddels allemaal al overleden. Veel oudere mensen zijn hier best eenzaam, omdat veel kinderen (van +/- 40 jaar) zijn overleden aan aids. Deze oude oma’s proberen zo goed mogelijk te zorgen voor de kleinkinderen. Bij het afscheid hebben we voor elkaar gebeden.

Toen we thuis kwamen stond het avondeten al op tafel, deze keer hadden we chapatie. Om acht uur begon de filmavond. Ook dit ging op z’n Afrikaans. Behalve dan dat de kinderen al een half uur van te voren klaar zaten, bleek dat de DVD speler en televisie niet werkte, dus die van William uit het huis gehaald, nadat de film een half uur onderweg was, stopte de dvd speler. Gelukkig zijn de kinderen wel wat gewend, dus moeste we even een DVD player op de laptop downloaden en installeren, de box van Aron koppelen en zo konden we na een kwartier weer verder met onze filmavond.

Ondertussen zaten in het lokaal verderop Joost, Joost en Ewout te genieten van hun enorme databundel, heerlijk een voetbal wedstrijd kijken van hun favoriete club. Na de film hebben we nog het één en ander aan ingewikkelde moordzaken opgelost waarna we rond elf uur weer richting ons bed konden.

Na het avond/nacht ritueel van Joost de J. en Aron wat bestaat uit, dammen, stoeien, knuffelen in willekeurige volgorde, konden we allemaal gaan slapen. Zo gingen we de koele Ugandese nacht in met op de ‘achtergrond’ de geluiden van onze varkens, geiten, kippen en de radio van onze bewaker.

Hartelijke groet vanuit Uganda,
Jan