Dag 6: Colour the world with Sky blue

Dag 6 is aangebroken waarin we weer mooie verhalen voor u hebben klaarstaan. Allereerst was het vanochtend aardig rustig aan het ontbijt. Dit zou kunnen doordat de reserves op beginnen te raken of doordat menig man hier de nachtrust verstoord door gezellig te gaan kletsen (Ik herhaal Joost J: Goodbye!!)

Maar na een heerlijk ontbijt gingen we weer aan de slag. Op de bouwplaats maken we al veel vooruitgang. Op dit moment zijn de wanden van de keuken voor de helft opgemetseld en is de fundering gevuld met grond. Daarnaast is er nu een fundering gemaakt voor de toiletten. Wat eigenlijk een dagelijkse taak is op de bouwplaats, is stenen gooien. Ja mensen, wel 500 in een uur.

Verder waren 4 dames (inclusief Ewout) vandaag aan het knutselen geslagen met de kinderen. Maurits en Geerke hebben zich volledig gestort op het verven van een klaslokaal. Maar daaraan vooraf moesten eerst de gaten gevuld worden met een dikke plamuur laag. Terwijl we fanatiek bezig waren met ons schepje en soort van cement kwam de leraar van het lokaal binnen. Hij was waarschijnlijk verbaasd over onze manier van werken en had in al zijn enthousiasme het schepje en de emmer weggepakt om ons de les te leren. Na heel wat getob hebben we de emmer maar weer uit handen genomen en gezegd dat hij kon relaxen en wij het werk weer konden overnemen. (toch even de eigenwijze Nederlander uithangen;)

Daarna kwam er versterking van Rhodé en Esther, en terwijl we nog druk bezig waren met het vullen van gaten werd er al een grondverfje overheen gedaan. Dit ging op de Afrikaanse manier, zonder zeiltje en zonder afplaktape. Nee, gewoon met spetters en al op de vloer en kozijnen. Na dit grondverfje kwam er een prachtige Blue sky kleur tevoorschijn wat precies de kleur van onze polo is. En na het klaslokaal kon de buitenmuur ook nog wel even worden gedaan volgens William. Kortom onze handen zaten dik in de verf.

Om 5 uur s ’middags was het plan om naar de gevangenis te gaan. Dit werd geen Ammers kwartiertje maar het Afrikaans halfuurtje. De gevangenis lag op 4 minuten afstand. Toen we aankwamen waren de gevangen er nog niet, omdat ze nog aan het werk waren. Hun werk is het graven bij verschillende mensen. Dit gebeurd elke dag omdat zij zo hun geld kunnen verdienen om het verblijf en eten te betalen. Na een half uur kwamen 8 gevangen in een geel pakje aanlopen.

William vertelden dat deze mannen hier ongeveer 1 tot 3 jaar zitten omdat ze bijvoorbeeld een kip hebben gestolen. Om de gevangenen te bemoedigen en met liefde iets te delen hebben we eten en verzorgingsmiddelen overhandigd. Je zag dat ze ongelofelijk blij waren met dit geschenk.

Een jonge gevangene vertelde dat hij ontzettend dankbaar was voor ons bezoek en dat hij gelooft dat Jezus zijn redder is. Na deze getuigenis gaf William de gelegenheid om de gevangene een confession te laten doen. De preacher van de lokale kerk en onze eigen Marilène (preach it girl!) spraken een gebed uit over deze jongen. Het was een bijzonder mooi moment om mee te maken.

Na dit bijzondere moment zijn we teruggegaan naar het project en stonden de gekookte aardappels weer voor ons klaar. Door een (iets) tekort aan water gaan we allemaal met onze heerlijke geuren naar bed. Zo ruik je in ieder geval niet je buurman.

Ik kan jullie vanuit Bukulula een heerlijke avond toewensen! Geniet van de heerlijke chips en chocola die binnen jullie handbereik ligt, dit is hier namelijk niet van zelfsprekend.

Dikke Bukulula,

Geerke
De ugandagroep

PS: Wil de mysterieuze “dikke Bukulula” zich kenbaar maken?